Patron szkoły – Mikołaj Kopernik
Mikołaj Kopernik – nasz patron
(1473-1543)
Kiedy w roku 1456 przybył do Torunia kupiec z Krakowa Mikołaj Kopernik, syn Jana, miasto to wyglądało zapewne wspaniale. Toruń okalały potężne mury z basztami i bramami zbudowanymi z czerwonej cegły. Bramy Chełmińskiej i Starotoruńskiej broniły wielkie barbakany, a mury miejskie otaczała szeroka fosa wypełniona wodą. Nad miastem górowały wspaniałe wieże kościołów i ratuszy. Na nabrzeżu wiślanym gwarno było od kupców i tragarzy. Miasto tętniło życiem, szczególnie podczas różnych uroczystości, zwłaszcza związanych z pobytem w Toruniu królów polskich. Na ulicach przemieszczał się kolorowy tłum, co pewien czas migały w nim postacie kuglarzy w tańcu oraz wędrownych aktorów, z różnych miejsc dało się słyszeć muzykę.
W takim to czasie, dnia 19 lutego 1473 roku przy ulicy Świętej Anny w Toruniu (obecnej ulicy Kopernika) przyszedł na świat Mikołaj Kopernik, syn Mikołaja – kupca z Krakowa oraz matki torunianki – Barbary z domu Watzenrode. W pobliskim kościele został ochrzczony nad chrzcielnicą, którą można do dzisiaj oglądać.
Mały Mikołaj przechodził ulicami Starego Miasta do szkoły parafialnej, która mieściła się w pobliżu kościoła farnego pod wezwaniem Świętego Jana. Uczył się tam łaciny, rachunków i śpiewu.
Kopernik posiadał rodzeństwo: starszego brata Andrzeja oraz dwie siostry Barbarę i Katarzynę. Krótko przed śmiercią ojca, w 1483 roku, rodzina Koperników przeniosła się do kamienicy przy Rynku Staromiejskim.
W osiemnastym roku życia, za sprawą swojego wuja Łukasza Watzenrode, Mikołaj Kopernik udał się do Krakowa na studia uniwersyteckie. W latach 1491-1495 pobierał nauki akademickie w dziedzinie geometrii, trygonometrii, matematyki oraz astronomii. Następne lata przyniosły kolejne studia we Włoszech: w Bolonii na wydziale prawa kanonicznego (1496 – 1500), a następnie w Padwie w latach 1501-1503, gdzie studiował medycynę.
W roku 1503 Kopernik obronił przewód doktorski z prawa kanonicznego, ale na doktorat z medycyny nie starczyło już czasu, ani pieniędzy. Podczas swego pobytu we Włoszech cenił sobie bardzo znajomość z astronomem włoskim Domenico Maria di Novara, z którym zapewne obserwował ciała niebieskie i przy którym umocnił swoje zainteresowanie gwiazdami i tajemnicami wszechświata. Po okresie intensywnej nauki wrócił Kopernik na Warmię, aby służyć kapitule, która umożliwiła mu ukończenie studiów.
Na Warmii Mikołaj prowadził szeroko zakrojoną działalność publiczną. Brał udział w zjazdach stanów pruskich u boku swego wuja Łukasza Watzenrode, biskupa warnińskiego. Opracował traktat monetarny tj. rozprawę o sposobie bicia monet, w której jako pierwszy wśród ekonomistów udowadniał, że dobra moneta wypierana jest z obiegu przez gorszą. Był też współautorem pierwszych map Warmii, Prus Królewskich, Zalewu Wiślanego i Królestwa Polskiego. Tłumaczył dzieła greckie na łacinę, otrzymał też zaproszenie wyższych władz kościelnych w Rzymie do współpracy przy projekcie reformy kalendarza. W roku 1516 Mikołaj Kopernik został mianowany administratorem dóbr wspólnych kapituły. Najwięcej jednak czasu poświęcał obserwacji gwiazd. W styczniu 1521 roku do murów Olsztyna zbliżyli się Krzyżacy.
Kopernik, jako administrator przygotował miasto i zamek olsztyński do obrony. Dzięki niemu atak krzyżacki został odparty i miasto oparło się potędze krzyżackiej. Jeszcze w tym samym, 1521 roku Kopernik złożył urząd administratora w związku z powołaniem go na wyższe stanowisko – komisarza Warmii.
W roku 1523 został wybrany generalnym administratorem diecezji warmińskiej. W tym czasie wrócił do Fromborka i tam pozostał już do śmierci. We Fromborku zajmował się sprawami administracyjnymi, leczeniem chorych oraz dalszymi pracami nad nowym układem słonecznym.
Kiedy w roku 1537 umarł biskup Ferber, kapituła warmińska wśród 4 kandydatów na to stanowisko wysunęła między innymi kandydaturę Kopernika. Jednakże król, do którego należała decyzja w tej sprawie wybrał na biskupa warmińskiego Jana Dantyszka.
Była to jednak,mimo wszystko, propozycja najwyższej rangi jaką Kopernik w swoim życiu otrzymał. Przebywając nadal we Fromborku zajmował się Kopernik astronomią i pracował nad swym wiekopomnym dziełem o wszechświecie. Przy obserwacji planet posługiwał się głównie trzema instrumentami: kwadrantem słonecznym służącym do obliczenia szerokości geograficznej miejsca obserwacji, sferą armilarną (tzw. astrolabium) – do wyznaczania kątów współrzędnych planety oraz triquetrum (narzędzie paralaktyczne) do obserwacji księżyca. Swą nową teorię podał w zarysie w tzw. „Komentarzyku”, który w odręcznych odpisach krążył po całej Europie. Pracę nad dziełem „De revolutionibus” rozpoczął Kopernik około 1515 roku i właściwie do końca życia ciągle wnosił do niego poprawki. W maju 1539 roku przybył do Fromborka młody uczony niemiecki Jerzy Joachim von Lauchen zwany Retykiem, który znacznie przyczynił się do wydania drukiem wielkiego dzieła Mikołaja Kopernika. W roku 1540 Retyk wydał rozprawę pt. „Narratio prima” czyli „Opowiadanie pierwsze”, w której obwieścił światu odkrycia Kopernika. Po długich namowach przekonał on astronoma do wydania drukiem dzieła „O obrotach”. W roku 1541 Retyk opuścił Frombork wioząc do Norymbergii wielkie dzieło Kopernika. Ukazało się ono drukiem w 1543 roku w Norymbergii, w drukarni Jana Petreiusa pod tytułem, „De revolutionibus orbium coelestium libri VI”, a dedykowane zostało papieżowi Pawłowi III. Dzieło to składało się z sześciu ksiąg i 203 kart, a pierwszy nakład wynosił około tysiąca egzemplarzy.
Tymczasem Kopernik ciężko zachorował, by wreszcie dnia 24 maja 1543 roku zamknąć oczy już na zawsze. Został pochowany w podziemiach katedry fromborskiej w pobliżu ołtarza należącego do jego kanonii.